عبدالله ابن عباس چنین روایت می کند: پیامبر(ص) می فرمایند: فطریه را برای پاک کردن خطای روزه دارانی که حرف زشتی از دهانشان خارج شده تا برای مسکینان آذوقه شود واجب است. هر کس آن را قبل از نماز عید بدهد، زکات مورد مقبول می شود؛ و هر کس بعد از نماز بدهد صدقه ای از صدقات می شود.(ابو داوود، زکات، 18)

إنّ مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءَ الزَّكاةِ ـ يعني الفِطرَةَ ـ كما أنَّ الصَّلاةَ على النبِيّ مِن تَمامِ الصّلاةِ ، لأنّه مَن صامَ و لَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا
 تماميت روزه ، به دادن زكات (فطريه) است ، همچنان كه تماميت نماز به صلوات بر پيامبر  مى باشد ؛ زيرا اگر كسى روزه بگيرد و زكات فطره را عمدا ندهد از روزه بى بهره است. ( ميزان الحكمة ،ج 5 ، ص27)